توضیحات
________________________________________________________________________________________________________________________
«انسان آرمانی در بودایی مهایانه تشیع اثناعشری»
دکتر الهه صفری دره‌یی
________________________________________________________________________________________________________________________
معرفی کتاب در یک نگاه:
مفهوم انسانآرمانی در همة ادیان و بالطبع در بودایی مهایانه و تشیع اثنی‌عشری دارای اهمیت است. انسانآرمانی مهایانه، «بدهی‌ستوه» است که مسیر بوداگی و اشراق خود را با بیداردلی «بدهی‌چیتَّه» آغاز و با عهد و سوگند برای رهایی خود و همة موجودات ذی‌شعور، قدم در مسیر سلوک گذاشته و با طی طریق در منازل «بهومی» های دهگانه موانع و حجاب‌ها «کِلِشَه‌ها» را کنار نهاده و در هر منزل کمال «پارمیتا» متناظر با آن منزل را کسب می‌نماید. بدهی‌ستوه در آخرین مرتبه سلوک می‌تواند به رهایی غایی «نیروانه» بپیوندد اما بهدلیل مهرورزی «کَرونا» بی‌منتهای خود از ورود به آن خودداری و در دایرة تناسخ «سنساره» باقی می‌ماند تا از سایر موجودات دستگیری کند. کاملترین مصادیق انسانآرمانی در تشیع، پیامبر خاتم و امامان معصوم هستند که از جایگاهی ویژه و رفیع برخوردارند. در باور شیعیان، ائمه برگزیدة خدا، آیینة تمام‌نمای‌حق، واسطه‌ی مُلک و ملکوت، خلیفه‌الله، آراسته به تمامی فضایل بشری و هادی انسان‌ها بهسوی کمال حقیقی و معرفت الهی که همان فلاح یا رهایی در سیاق اندیشه اسلامی است، می‌باشند. در این مقاله بهدنبال شباهتها و تفاوتهای انسانآرمانی در ابعاد مختلف در هر دو سنت دینی هستیم. پژوهش حاضر نشان داد باور به بدهی‌ستوه و امام در سنت بودایی و شیعی برغم وجود تفاوتهایی در مبانی، دارای شباهتهای قابل توجهی در ویژگیها و کارکرد هستند که مقایسه آنها را معنادار می‌سازد؛ عصمت، علم بی‌منتها، قدرتهای اعجازآمیز، نقش و هدایت تکوینی و تشریعی و مرجعیت خواسته‌ها و توسلات مردم از جمله این همانندی‌ها است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.