با اینکه در زمینه‌ی تاریخ فلسفه در زبان فارسی آثار خوب، کم نیستند، چند نکته باعث شد مترجم این اثر را نیز به جمع آنها اضافه کند:

نکته‌ی اول، طراوت و تازگی نگاه نویسنده است.

نکته‌ی دوم، توجه عمیق مؤلف به مکاتب کلامی است.

نکته‌ی سوم، توجه عمیق و مستمر نویسنده به آبشخورهای فلسفه‌ اسلامی است.

نکته‌ی چهارم، اختصاص فصلی مشبع به ابوالبرکات است که کمتر از نقش او سخن به میان آمده است.

نکته‌ی پنجم آن است که نویسنده علی‌رغم ارج نهادن به نقش غزّالی، هرگز در مورد او غلو نمی‌کند.

این نکته نیز گفتنی است که ابوریّان مهم‌ترین و اصیل‌ترین بخش اندیشه‌ فیلسوفان مسلمان را تلاش ستودنی آنها برای جمع عقل و دین دانسته است. همین اندیشه است که در مواضع مختلف راهنمای آنها برای ابداع آراء مختلف است. خلاصه‌ی‌ کلام آن که به گمان مترجم، ابوریّان نگاه مستقل، نافذ و ناقدی دارد که در پژوهش‌های فلسفی لازم و نادر است.